poniedziałek, 26 kwietnia 2010

Hmm...

Agent nieruchomości.
Hmm.. 
Bardzo ciekawy zawód. 
Chyba każdy z nich ukończył szkołę ściemniania i to, najprawdopodobniej z wynikiem celującym. Obsługują nas trzy biura pośrednictwa, jak na razie bez skutku. 
Ale, gdy tylko się do nich zadzwoni (a nie jesteśmy zbyt upierdliwi), każdy mówi to samo czyli: dzisiaj jestem umówiony z klientem, który jest bardzo zainteresowany, najpewniej na dniach państwa odwiedzimy itp. Co za ludzie, przecież można powiedzieć, że jest lipa albo żeby obniżyć cenę, coś doradzić. Więc wzięliśmy sprawy w swoje niecne łapki i promujemy się dodatkowo sami :)

Poza tym, jest coraz cieplej, więc łazikujemy i podziwiamy nasze piękne miasto. Spacerując zadaliśmy sobie pytanie- dlaczego we Wrocławiu jest tyle ciekawych miejsc i wszystko jest tak urbanizacyjnie przemyślane? Ano pewnie dlatego, że wcześniej mieszkali tu Niemcy :)

Co jeszcze? Jutro ładniejsza część naszego duetu składa wypowiedzenie, więc już nie ma odwrotu. Trzeba jechać :)

A już w najbliższy weekend szykuje nam się wyjazd kamperem do Szklarskiej na tradycyjną polską majówkę. Będą górki, grill i piwo, a jak się jeszcze trafi pogoda to powinno być bardzo ciekawie. 

Na koniec nasze piękne fizjonomie, co by podnieść na duchu tych, którzy myślą, że Bóg nie obdarzył ich urodą. A co my mamy powiedzieć?!?!


wtorek, 20 kwietnia 2010

już po...

Jak wyżej- już po ślubie. Nie było tak źle, a nawet fajnie, a nawet bardzo fajnie. Nie można tworzyć sobie w głowie  potworów, bo w konfrontacji z rzeczywistością okazują się papierowe (Paper Monsters :)). Więc nie rozmyślajmy o tym co będzie i jak będzie, tylko żyjmy.

 a to to my są chwilę przed :)
.

sobota, 17 kwietnia 2010

kajdany :)

To już dziś. Ludzie mówią- najpiękniejszy dzień w życiu, już nie mogę się doczekać, jak cudownie. No, nie wiem, to się okaże. Zżera nas stres i nerwy. Jeszcze trzy godziny. Uff...

czwartek, 15 kwietnia 2010

wypasanie kampera

Już cieplutko, już milutko (mimo, że żałoba trwa- a co się tyczy żałoby, to w sobotę bierzemy ślub- łatwo będzie zapamiętać datę), więc należałoby wypuścić kampera na szersze wody, znaczy drogi. Więc jedziemy, niedaleko, żeby się maszyna nie przemęczyła za bardzo. Jedziemy, jedziemy, jedziemy....
...i jedziemy...
...wreszcie dojechaliśmy.

Niech nikogo nie zmyli stojąca obok przyczepa- na kempingu byliśmy tylko my :) Pojechaliśmy na płatne pole żeby podładować akumulatory i nabić się wodą.

Czyż nie jest pięknie?

A jakie urokliwe chatki, choć do zamieszkania nie zachęcają :)
Po krótkim rekonesansie udaliśmy się w teren, w las, ciemny las i w dodatku- stromy.

Takiego wysiłku nie zniesie żaden z ludzi, trzeba się wzmocnić.


A jak już się człowiek wzmocni, to (cóż za zaskoczenie) dochodzi do wniosku, że zamiast więcej siły- ma mniej i zaczyna przebąkiwać o powrocie. I wraca, i dalej się wzmacnia, a później już tylko..............

niedziela, 11 kwietnia 2010