Bautzen i Bad Berka

Powoli zmierzamy na winobranie. Po raz trzeci w tym roku zawitaliśmy do Bautzen. Byliśmy tu zimą, latem i teraz- jesienią. Położone kilkadziesiąt kilometrów od polskiej granicy urokliwe miasteczko jest niewątpliwie warte odwiedzenia. Jest stolicą zamieszkujących ten region Serbów Łużyckich. Znajdziemy tu serbski teatr, dom kultury, czy też cmentarz. Nazwy ulic zapisane są w dwóch językach. A, że język podobny do polskiego, to człowiek czuje się dosyć swojsko.

Klucząc po starówce natrafiliśmy na chyba najładniejszy jaki widzieliśmy w życiu taki oto mały, ukwiecony cmentarzyk. Położony pośród ruin starego kościoła, tuż nad urwiskiem robi niesamowite wrażenie.

Zdjęcia poniżej to już małe uzdrowisko Bad Berka. Pogoda nie dopisała, więc nie pofociliśmy zbytnio. Warto się tu zatrzymać na noc choćby z powodu spokojnego parkingu i darmowego prądu. No i oczywiście doskonałej wody zdrojowej :).

fasolowy zawrót głowy

Już po przeprowadzce. Trudno uwierzyć, że nie mamy już naszego wypieszczonego mieszkanka. Pewien etap w życiu zakończył się dla nas definitywnie. Za oknem nie słychać już ulicznego gwaru, dzwoniących głośno tramwajów oraz trąbiących samochodów, a w powietrzu nie czuć spalin. Od kilku dobrych dni regenerujemy nasze płuca małomiasteczkowym powietrzem, a żołądki ekologiczną zieleniną wprost z ogródka rodziców:) Jako, że seniorzy szaleją na dancingach w Ciechocinku mamy cały dom dla siebie. Łuskamy fasolę, trzemy cukinie na placki (pycha!), obrywamy pomidory oraz pieczemy chleb. Zbieramy siły przed winobraniem, na które wyruszymy już w przyszłym tygodniu. Jak to mamy w zwyczaju będziemy powoli zmierzać do celu, zwiedzając przy tym co ciekawsze miejsca. Same zbiory powinny zacząć się pod koniec września i potrwać przez około miesiąc. Przyda nam się trochę ruchu, bo  póki co to jedynie uzupełniamy warstwę fasolowego tłuszczu :)

Na zdjęciu poniżej cukiniowo-marchewkowe placuszki wprost z patelni.

Powyżej żytni chlebek na zakwasie z własnej produkcji pastą sojową i regularnie obsikiwanym przez Didka
szczypiorkiem :)

Na koniec zaś jajeczno-pieczarkowe kotleciki :)

tam dom twój gdzie ty :)

Po długim okresie oczekiwania wreszcie nadeszła okazja, by odkorkować jedno z zalegających w czeluściach lodówki win. Tym razem padło na dwunastoletnie Cotes d'Auxerre. Nie chcemy się tu broń Boże snobować, że gustujemy w takich wykwintnych trunkach. Po prostu nasz francuski dobrodziej zaopatrzył nas obficie (jest jeszcze kilka sporo starszych roczników :)). No, ale dość już tego lansu. Meritum sprawy jest takie, że po zaledwie kilku tygodniach od wystawienia na sprzedaż naszej pustelni, właśnie podpisaliśmy akt notarialny i staliśmy się oficjalnie bezdomni. Jutro ładujemy swoje graty do busa i tak naprawdę nie wiemy co dalej. Czy czeka nas kolejna zima gdzieś na południu? Zobaczymy, kto wie...

Adršpašskoteplické skály i okolice

Po kilku dniach obijania się nad wodą postanowiliśmy zmienić odrobinę klimat i udać się w góry. Nie musieliśmy jechać daleko, gdyż w okolicy znajdują się Adršpašskoteplické skály. Zatrzymaliśmy się w miejscowości Teplice nad Metuji na małym kempingu i ruszyliśmy na szlak.

Okolica obfituje w wiele ciekawych i wartych zobaczenia atrakcji. Najważniejsze to oczywiście skalne miasta. Oprócz nich są jeszcze zamki, urokliwe lasy oraz małe miasteczka.

Najciekawszym miejscem jest według nas (i tłumu turystów, który je opanował) skalne miasto znajdujące się obok wioski Adrspach. Fantazyjne twory skalne, piękne jeziorka, wąskie szczeliny oraz wodospady sprawiają niesamowite wrażenie. Warto się tam wybrać jak najwcześniej by uniknąć tłumów.

Po prostu Rozkoš

Ostatnie gorące dni wywołały u nas nieodparta chęć przeniesienia się z dusznego i zadymionego miasta do mniej zaludnionych rejonów, a najlepiej nad jakąś wodę. Postanowiliśmy wybrać się na piwną pielgrzymkę i odwiedzić naszych południowych sąsiadów. Kilka kilometrów od polskiej granicy, za urokliwym Nachodem znajduję się równie urokliwe jeziorko Rozkoš. Są dwie możliwości noclegu: można stanąć na chyba jedynym w Czechach prawdziwym "stellplatzu" lub na kempingu (na dziko dosyć ciężko). Aż się dziwimy, że przy naszym skąpstwie zaliczyliśmy obie opcje :). Obrotny Czech miejsce dla kamperów tuż przy jeziorze nazwał właśnie z niemiecka Stellplatz. Teren czyściutki, trawka przystrzyżona, serwis z prawdziwego zdarzenia, do tego cisza i spokój. Brzeg jeziorka okupowany przez wędkarzy ale można się też kąpać. Po spędzonej tam nocy przenieśliśmy się na kemping. Cena zbliżona, wydzielone miejsca dla kamperów (niestety brak zrzutu szarej wody), mnóstwo knajpek z tanim czeskim piwem i śmierdzącym starym olejem jedzeniem :). Oczywiście infrastruktura obiektu typowo postkomunistyczna. Ale tragedii nie ma.

Całkiem przyjemne jeziorko.

Postój na "stellplatzu".

 Serwis z prawdziwego zdarzenia.

 Pod wieczór dołączyły do nas jeszcze dwa czeskie kampery.

 To już kemping.

Pływająca przy pomoście zdechła ryba nie zachęcała do kąpieli :)

Warzywno-owocowe kolory tęczy :)

Jest jeden minus naszego kamperowania. Mała kuchnia. Nie mamy piekarnika, więc nie możemy piec chleba, pizzy i tym podobnych smakołyków. Mała kuchnia nie zachęca również do kulinarnych ekscesów. Podczas wyjazdów żywimy się głównie potrawami jednogarnkowymi :) Dlatego też jednym z niewątpliwych plusów powrotu do domu jest to, że możemy sobie wreszcie pogotować. Sierpień to czas zbiorów i istna obfitość warzyw i owoców. Z braku ciekawszych zdjęć ponudzimy Was trochę naszym menu :)

Warzywka z ogródka rodziców z ryżem. Jako, że mieszkamy w bloku w centrum miasta nie mamy własnej hodowli zieleniny. Kilkakrotne próby założenia ogródka na balkonie kończyły się zawsze niepowodzeniem :( 

 Nie ma jak własnej roboty pizza na cienkim cieście.

 Chlebek na zakwasie.

Z poprzedniego dnia zostały nam ziemniaki oraz trochę brokuła i w ten oto sposób powstały kotleciki brokułowo-ziemniaczane. Pycha.

Poza tym prawdopodobnie jutro wybierzemy się na kilkodniowe kamperowanie do Czech. Będzie woda, będą górki, piwo i czyste powietrze. Ahoj!