Żegnaj straszący niewinnych ludzi, ukryty w krzakach wypchany lisie!

Słońce niestrudzenie i uparcie wschodzi każdego ranka, by po kilkunastu godzinach znów zniknąć za horyzontem, ptaki przylatują, aby po kilku miesiącach ponownie udać się w podróż, pełna jeszcze po południu butelka wina, pustoszeje wieczorem, by następnie straszyć przeźroczystym szkłem. Żaby rechoczą, a pełna sił witalnych trawa rośnie ku górze- życie wytrwale toczy się swym cyklem. Ot frazes: czas wciąż bezwzględnie płynie naprzód. Zaś nam łzy kręcą się w oczach, gdyż nadszedł czas rozstania. Pora pożegnać La Seyne sur Mer i ruszać dalej.

Hyères les Palmiers oraz Tulon (Toulon).

Hej, hej! Jesteście tam? Macie może ochotę na małą wycieczkę? Tak? To super! Nie zwlekajmy więc nadmiernie i ruszajmy czym prędzej zwiedzać. Dziś w planach krótka, jednodniowa wizyta w zabytkowym Hyères. Miasteczko jest tak bardzo obsadzone palmami, że nawet dodało sobie do nazwy zwrot "les Palmiers". W rzeczy samej, ilość tych egzotycznych roślin jest niespotykana nigdzie indziej we Francji- porastają niemal każdą wolną przestrzeń.

Plage du Jonguet, czyli raj dla golasów.

Jako wielcy miłośnicy chorwackich plaż naturystycznych nie spodziewaliśmy się tego, że jakiekolwiek inne miejsca w Europie będą w stanie z nimi konkurować. Aż przyjechaliśmy do La Seyne sur Mer i postawiliśmy stopy na drobnych kamyczkach plaży Jonquet. Ona to bowiem bezczelnie rzuciła wyzwanie swym słowiańskim kuzynkom. Nawet nasz ukochany, położony w Makarskiej Nugal Beach nie może od tej pory czuć się bezpiecznie, gdyż Plage du Jonguet jest po prostu piękna, wręcz zapierająca dech w nagiej piersi.

Cap Canaille w Parku Narodowym Calanques- tylko najwięksi śmiałkowie są w stanie wykrzesać w sobie na tyle odwagi, by zbliżyć się do krawędzi grani.

W ostatnim wpisie rozprawialiśmy żarliwie o tym, jaką to urodą  jest w stanie uraczyć oczy połączenie gór oraz morza. Jak bardzo urokliwe, wręcz magiczne krajobrazy potrafią powstać z takiego spotkania. Dlatego też, nie zamierzamy poprzestać w tym temacie na jednej relacji i dzisiaj częstujemy Was kolejną porcją piękna, która wynika bezpośrednio z tego rendez-vous wody ze skałami. Na dodatek żeby delektować oczy takimi panoramami, nie trzeba się wcale nadmiernie wysilać ani męczyć, gdyż wszystkie punkty widokowe dostępne są samochodem. Ładujcie więc zadki na tylne siedzenia i ruszajmy.

Widoczny z górskiego szczytu bezkres horyzontu.

Jeszcze kilka lat temu morze kojarzyło nam się wyłącznie z wylegiwaniem w słońcu. Dzień spędzony na plaży, leniwe popijanie piwka i parzący w stopy piasek. Do tego dająca ochłodę woda oraz otaczający człowieka tłum ociekających potem bliźnich łącznie z zazwyczaj rozbrykanym i tym samym dosyć głośnym potomstwem. Dlatego też ci, którzy nie przepadają za takim anturażem zazwyczaj stronią od plaż oraz towarzyszących im aktywności. Chociaż należałoby bardziej napisać- pasywności.

 

Dreptu, dreptu

Sąsiednie Sanary-sur-Mer to jedno z najbardziej usłonecznionych miast Francji, ze średnio sześćdziesięcioma deszczowymi dniami wypadającymi głównie zimą (czyli na nasze nieszczęście właśnie teraz :)). Ilość drogocennych świetlnych promieni porównywalna jest z Sycylią, co sprawia, że miasteczko nie pustoszeje poza sezonem i przez cały rok zamieszkuje je sporo nielubiących zimnego klimatu osób. Są to głównie paryscy emeryci, więc towarzystwo podczas leniwej przechadzki deptakiem mamy zacne.

 

Niepomni zagrożeń

Wartki strumień naszej ignorancji w materii tego, gdzie też obecnie pomieszkujemy, udało się na szczęście zatamować jakąś, choćby i prowizoryczną wiedzą. Ostatnio pisaliśmy, że nie znana jest nam  nazwa półwyspu, który od dwóch tygodni służy nam za dom. Otóż już wiemy. A zdobycie tych informacji nie było wcale łatwe. Co to, to nie. Polski Internet milczy w tej kwestii zupełnie, angielski również niemal zupełnie nabrał wody w usta. Pozostał francuski- ostatnia deska ratunku. Lecz, nasz główny sposób komunikacji z tubylcami, to: Je ne parle pas français. Zresztą bardzo skuteczny, gdyż gdy tylko usłyszą oni tą sentencję, to nabierają wody w usta i nie podejmują dalszego dialogu. Bo oni najczęściej ne parle w żadnym innym języku :) Całe szczęście jest jeszcze Google Translator. Pamiętajcie więc, te wszystkie trudy i cierpienia są tylko dla Was. Dlatego też nie zapomnijcie dać lajka, subskrybować nasz kanał oraz wesprzeć tej ciężkiej i wymagającej wiele trudu pracy na Patronite.

 

Naturyście zawsze piasek w... no właśnie gdzie?

Plan na ten wyjazd był taki, żeby jak najwięcej przebierać nogami, czyli po prostu chodzić. Przemierzać nadmorskie szlaki, szlajać się po leśnych ostępach, czy też eksplorować większe lub mniejsze ludzkie sadyby. Niestety (dla planu, bo dla nas jak najbardziej stety) nie przewidzieliśmy w tych założeniach, że pogoda będzie już tak bardzo wiosenna, że tak przyjemnie przypiekające słońce będzie nam na co dzień towarzyszyć, co pozwoli na plażowanie pełna gębą.

Cap Nègre, Île du Grand Gaou i takie tam inne pierdoły.

Sami musicie przyznać, że ciężko byłoby nam zostać prawdziwymi instagramowymi influencerami w temacie podróży. No bo jak to, co to ma niby być? Niespieszne spacerki, plażowanie na golasa, palmy, niebo, morze oraz skrzeczące od czasu do czasu dla przerwania tej całej monotonni mewy. Gdzie jakaś akcja, gdzie dreszczyk emocji, gdzie zapierające dech w piersiach przygody? Zamiast tego tylko jakieś stetryczałe, emeryckie pierdoły. Ale, ale, czterdziestki już siedzą nam na karkach i przyginają swym ciężarem do ziemi, więc tak naprawdę bliżej nam do kuracjuszy z ciechocińskiego deptaka, niż do bywalców szkolnej ławy. Poza tym, cóż jest złego w powłóczeniu nogami po leśnych szlakach oraz smażeniu cielsk pośród kamieni? Od nadmiaru emocji można dorobić się jedynie kolejnych siwych włosów oraz ewentualnie nadciśnienia. A tego przecież nie chcemy. Dlatego też, nie unośmy się zanadto i zacznijmy wpis od pierdół.

Vive la France, Vive Provence!

Podekscytowani nadchodzącym wyjazdem wstaliśmy tak wcześnie, że postanowiliśmy zbudzić pogrążone jeszcze głęboko w morskiej toni słońce. Wstawaj leniwa gwiazdo, nie ma co kaprysić! Nie czas na ociąganie się z rozpoczęciem dnia, pora ruszać na zachód, ku francuskiej ziemi, ku chrupiącym bagietkom, lazurowej wodzie oraz... okraszającej to wszystko barierze językowej :)