România la revedere!

Dzisiaj nasz ostatni wieczór w Rumunii. Jutro wyjeżdżamy na południe, ku bezludnym zakątkom Bułgarii, więc przez kilka dni raczej nie będziemy mieli internetu. Opuszczając ten piękny kraj wypadałoby napisać jakieś podsumowanie. Więc krótko.
 
Ludzie- bardzo mili, sympatyczni i wyluzowani;

Kierowcy (niby ci sami ludzie, ale za kółkiem...)- poj....ni!;

Psy- dużo, dużo, bardzo dużo bezpańskich psów. Co do szczegółów- podobne do ludzi (patrz wyżej);

Bezpieczeństwo- mówiąc szczerze czuliśmy się bezpieczniej niż w Polsce. Może dlatego, że Rumunii nie upijają się zbytnio i nie awanturują;

Drogi- dobre;

Ceny- podobne jak w Ojczyźnie, tylko piwo tańsze :);

Kempingi- byliśmy na dwóch. Pierwszy to koszmar, toalety jak po wybuchu granatu (ale za niecałe 28 pln). Drugi (około 50 zł.)- porównywalny do większości w miarę dobrych, polskich obiektów (Włochy to to nie są, ale za to trzy razy taniej :));

Miasta- bardzo ładne starówki, pieczołowicie odrestaurowane. Warto pojeździć;

Plaże- średnie. Woda czysta i przejrzysta;

Internet- my cały czas się gdzieś podpinamy pod jakieś sieci głownie hotelowe). Nie ma większych problemów. Szybko i darmowo.

Ogólnie jesteśmy "na tak" :)

Lekcje pływania

Mimo swojego dojrzałego już wieku, Didol jako pies typowo miejski, do wczoraj był pływacką dziewicą. Zazwyczaj już sam widok wody wywoływał paniczną reakcję i chęć ucieczki. W końcu jednak powiedzieliśmy- dość! Co to za pies? Wszystkie inne wbiegają do morza, pluskają się i radośnie pływają. A on tylko siedzi pod parasolem i nieznośnie sapie (niczym silnik w naszym pełnoletnim już kamperku).
Więc wzięliśmy się za niego. Poniżej fotograficzna relacja (krok po kroku).

- Nie, nie! Ratunku!
Didol zapiera się używając swej najskuteczniejszej metody na tzw. płaszczkę :)

Nie chcesz po dobroci? Ja ci pokarze jak się pływa!

Najpierw tak zwany- trening na sucho. Didol ćwiczy w powietrzu odpowiednie ułożenie łap i koordynację (tu przydałaby się kamera).

Wystartował!

Uratowany. Jak widać po minie, nie było aż tak źle.
Po paru godzinach i lekkim wyschnięciu Didol sam wykazuje inicjatywę do kolejnych kąpieli (no może trochę koloryzujemy :)), ciągle trzeba mu jeszcze pomóc w podjęciu decyzji.

Gdzieś tam bardzo głęboko w oczach widać radość z pływania :)

nadmorskie lenistwo

Powoli zmierzamy w stronę Bułgarii. A, że jedziemy wzdłuż morza to nie żałujemy sobie plażowania oraz kąpieli słonecznych. Za nami już Eforie Nord i Sud, Continesti, Saturn i okoliczne planety, Mangalia, wczoraj Vama Veche, a dziś z powrotem Saturn :). Czas upływa nam leniwie i przyjemnie. Rumuni są bardzo przyjaźni oraz sympatyczni (szczególnie w stosunku do Didola). Polaków jak i innych narodowości- brak.

Continesti- duży statek osiadł na mieliźnie tuż przy plaży.

A my- obok niego stanęliśmy na nocleg i plażowanie wśród golasów :)

SPA może mieć wiele wymiarów (tu opcja rumuńska).

To już Saturn- Mangalia. Jest tu bardzo wiele odnowionych, wręcz luksusowych hoteli, ale jak widać nie wszystkie.

Osławione Vama Veche. Setki namiotów i dziesiątki przyczep rozbitych na samej plaży. Pierwszego dnia byliśmy zachwyceni. Klimat wolności i niezależności. Połowa ludzi opala się oraz chodzi nago, muzyka oraz tańce. Gorzej było na drugi dzień, gdy przyszedł pan i powiedział- 20 lei.proszę. W ten sposób- mit prysł ( a my wraz z nim :)).

Jedynie psy są naprawdę wolne, ale chyba nie koniecznie zadowolone z tej sytuacji. Włóczą się ich tu ilości przeogromne, niektóre mają swoje rewiry, inne chodzą od człowieka do człowieka i żebrzą o jedzenie. W sumie bardzo sympatyczne i nieagresywne.

wreszcie morze

Po nocy spędzonej w górach i przeżyciu burzy giganta ruszyliśmy w stronę morza.

Nocleg pod hotelem, cicho i spokojnie.

Monastyr w górach.

Hmm...

Żeby dojechać do wybrzeża musieliśmy przedostać się przez Bukareszt. Nauczeni doświadczeniami z Braszowa darowaliśmy sobie zwiedzanie. Wielkie miasta są zdecydowanie mało przyjazne miłośnikom karawaningu. Nie wspominając o kierowcach, którzy jeżdżą bardzo agresywnie (Polska jawi się niczym przedszkole :)).

Za jedyne 11 leja przekroczyliśmy Dunaj.

A to zdjęcie a propos sposobu jazdy rumuńskich kierowców.

Teraz rozbiliśmy obóz w Eforie pod hotelem. Jutro spróbujemy znaleźć jakieś przyjazne miejsce do kamperowania na dziko.

że co, że niby moja Dacia nie jest najszybsza?

Wczoraj przeżyliśmy dzień  jak  ze złego snu. Narzekanie na polskich kierowców w tym wypadku jest nie na miejscu- tu jest prawdziwy, że tak młodzieżowo powiem- hard core. Jak szybko by człowiek nie jechał, to i tak jest za wolno, a przy drodze krzyżyk na krzyżyku.

Ale do rzeczy, pierwszą noc w Rumunii spędziliśmy w Oradei, w samym centrum (już coś o tym wspominaliśmy w poprzednim wpisie), a teraz dołączymy zdjęcia :)

Jest to niezmiernie urokliwe miasto z bardzo dobrze zachowaną starówka i życzliwymi ludźmi (Didol to potwierdzi).

Po niezwykle miłej i hałaśliwej nocy w Oradei udaliśmy się do Cluj-Napoka (w planie mieliśmy tam nocleg, ale jakoś wyszło inaczej). Po szybkim zwiedzaniu tegoż  miasta, udaliśmy się w kierunku Alba-Julia - niestety też nie zostaliśmy tam na noc, gdyż odbywał się  jakiś mecz i kiboli było co niemiara (a tzn. cisza w nocy była wykluczona). Pojechaliśmy więc dalej, do miasta Sybin i to okazało się strzałem w dziesiątkę- nocleg na parkingu strzeżonym za ok. 7 zł/ doba i to pod samym Rynkiem.

A to mijane po drodze cygańskie rezydencje.

Na upały najlepsza jest coca- cola- Didol coś o tym wie :)

Dzisiaj zatrzymaliśmy się w "Perle Karpatów"- mieście Sinaia u podnóża góry Omul (2506 m.n.p.m.) i jak na razie jest ok. To znaczy śpimy na parkingu pod jakimś hotelem i łapiemy darmowy internet.

A na osłodę przemiła pasterka  :)

Rumunia

Dojechaliśmy do Rumunii. Zaparkowaliśmy na nocleg i zwiedzanie pod Urzędem Miasta w Oradeii. Trafiliśmy na dzień zawierania ślubów, więc są limuzyny, jest orkiestra i dużo trąbienia. Teraz siedzimy na piwku w knajpce przy starówce (wszystko przez Didka , który zaczął tak sapać, że musieliśmy się zatrzymać :)). Jak na razie Rumunia zaskakuje bardzo pozytywnie, uśmiechnięci ludzie i tanie, zimne piwo. Zobaczymy jak będzie później. A teraz zaległe fotki.

Częstochowa

- Chodź, pójdziemy wzdłuż barierek, tak jak tamci ludzie
-Ok
-Co oni robią?
-Chyba padają na kolana, o kurde!
-Cóż, nie ma jak zawrócić
-Ałł, moja rzepka
-Oj...
W ten właśnie sposób obeszliśmy obraz Matki Boskiej Częstochowskiej (nasze babcie będą zadowolone :)).

Uzupełniamy zasoby wody.

Okoliczni mieszkańcy witają nas entuzjastycznie.

Bardejov.

Tokaj.