Razem w świat

sobota, 13 kwietnia 2013

Wreszcie!

Nareszcie się doczekaliśmy. Koniec z deszczem i słotą! Czas usunąć dodatkowe koce z sypiali. Szanowni Państwo, ogłaszamy nadejście lata (z tego co widzimy, w Polsce też jest coraz lepiej).

PP prawie plażowanie

Dziś fotki z wstępnego plażowania :) Wreszcie zaczyna sie robić pogoda, która pozwala na wylegiwanie się na piasku.

Kolejna nasza wizyta na parkingu przy plaży w okolicy Sete.

Ale ciałko.

Tylu muszli jeszcze nie widzieliśmy na żadnej z dotychczas odwiedzonych plaż.

czwartek, 11 kwietnia 2013

Dzisiaj właśnie mija czterdziesty trzeci dzień od naszego wyjazdu z domu (choć nie do końca z domu, bo drugi dom zabraliśmy ze sobą :)) Ani to dużo, ani to mało. Jeszce kilka lat temu wakacje dłuższe niż trzy tygodnie wydawały nam się nieosiągalną ekstrawagancją, a teraz to tylko mgnienie oka (Tu trzeba zamieścić małe sprostowanie! Nie jesteśmy na wakacjach, po prostu przez dłuższą zimę opóźnia nam się rozpoczęcie pracy :)). Wczoraj poznaliśmy parę emerytowanych szwajcarskich Polaków, którzy są w drodze od siedmiu, czy ośmiu miesięcy. Włosy na głowach maja już mocno siwe, ale serca wciąż młode. Wynajeli swój dom niedaleko Zurychu i tak się włóczą. Zimowali w Portugalii, a teraz jadą w stronę Holandii, by tam przenieść się na łódź, którą wciąż remontują. Przegadaliśmy sporą część dnia. Nasz wyjazd to nie są takie prawdziwe wakacje. Nie ma szalonych imprez, obiadów w urokliwych knajpach przy końcu wąskiej uliczki, czy wydawania pieniędzy na pamiątki made in China. Kamperujemy powoli i oszczędnie.

To są muszelki :)

Po dniu spędzonym na plaży udaliśmy się w stronę Agde. Miasteczko zostało założone przez Greków ponad 2500 lat temu. Średniowieczny układ urbanistyczny sprawie, że łatwo zagubić się w plątaninie wąskich uliczek. Spacerując nimi można trafić do romańskiego warownego kościoła datowanego na XII wiek.

Po kilku dniach w Agde i jego nadmorskich przyczółkach (przyjaznym dla kamperów Le Grau d'Agde oraz zdecydowanie antykamperowym Cap d'Agde) pojechaliśmy do Pezenas. Miasteczko to będące w czasach swojej świetności nawet stolicą Langwedocji okazało się być bardzo przyjemnym i zadbanym miejscem. Liczne XVI wieczne rezydencje poukrywane na starówce (ponoć jest ich w sumie 50), kramy artystów oraz małe kawiarenki nadają mu specyficzny klimat. Miasto szczyci się tym, iż zamieszkiwał tu przez pewien czas Molier ze swoją teatralną trupą.

Podczas spaceru można natrafić na średniowieczne getto żydowskie.

Tradycyjnie dodajemy namiary na parkingi:

W Agde i Le Grau d`Agde można stawać wszędzie. Obok hipermarketu U jest nawet serwis:
GPS: N 43.29923 E 3.47095

PEZENAS

GPS: N43.45979 E3.42381

darmowy parking w centrum miasta (bez serwisu);
przy parkingu toaleta i kranik z wodą.

wtorek, 9 kwietnia 2013

kamperowanie przy plaży

Jechaliśmy i jechaliśmy w poszukiwaniu fajnego miejsca na postój. Mieliśmy zaparkować gdzieś w Sete oraz pozwiedzać to nadmorskie miasto. Nie udało się jednak znaleźć nic ciekawego i dojechaliśmy tu- na położony na odludziu parking przy samej plaży. Oczywiście brać kamperowa okupowała go już dosyć mocno :).

sobota, 6 kwietnia 2013

na zachód

Powoli opuszczamy Lazurowe Wybrzeże oraz Prowansję. Jedziemy na zachód. Po drodze pojawia się nieplanowany przez nas (po pierwszym postanowiliśmy jechać inną drogą :)) kolejny przejazd przez Marsylię, która nie posiada obwodnicy i trzeba się w nią zapuścić. Można to zrobić w dwójnasób: wersja pierwsza- jechać głównie autostradą i jakoś się wydostać, wersja druga: słuchać rad nawigacji, wjechać do samego centrum, pogubić się, pobłądzić, postać w giga korkach i jakimś cudem znaleźć wyjście. My jak na prawdziwych twardzieli przystało wybraliśmy wariant nr 2. Dzięki temu mogliśmy zwiedzić to jakże urocze miasto :)

Po przejechaniu Marsylii nie mogło zabraknąć typowej dla tego miasta potrawy, czyli kuskusu z warzywami :)

W końcu dotarliśmy do miasto-wioski Gemenos. Dobra opcja na jeden dzień pobytu. Kilka wąskich uliczek, zameczek, a w tle góry.

Dosyć szybko nasyciliśmy się górami i nasze serca rwały się ku spienionemu morzu. Obraliśmy kierunek na Carry le Rouet. Sama miejscowość to nic specjalnego, ale woda, ach ta woda...

...przejrzysta i lazurowa.

Nie zabawiliśmy tam jednak zbyt długo. Dusze nasze ciągnęło z kolei do krainy ostatnich wolnych francuskich kowboi- otwartych stepów, solanek oraz bagien Camargue. Trafiliśmy do nieco zapuszczonego Port Saint Louis du Rhone.