Niby coś, a nic

Przepraszamy naszych wiernych (i licznych :)) czytelników za ograniczoną tematycznie oraz ilościowo liczbę wpisów, ale- co tu pisać?
Niby dużo się dzieję, a tak naprawdę nic. Organizujemy ślub, próbujemy wynająć mieszkanie, kamperek czeka na dokumenty i zanik mrozów, my chyba łapiemy jakąś przedwiosenną depresję, a za oknem właśnie zaczyna padać śnieg.

A tak na marginesie, może ktoś szuka lokum we Wrocławiu, jeśli tak, to polecamy bardzo ładne mieszkanko :)

http://www.oferty.net/mieszkanie-do-wynajecia-dwupokojowe-jednosci-narodowej-srodmiescie-wroclaw,m14692352
.

TRASA

Jako, że  wcześniej nic nie pisaliśmy na temat drogi jaką mamy zamiar przebyć, wypadałoby to nadrobić.

Nie mamy żadnego ściśle określonego planu, czy wytyczonej trasy. Mamy jedynie zarys.

Po krótkiej, ale bardzo intensywnej dyskusji udało się nam określić kierunek i państwa od których zaczniemy. Więc, w kolejności: Słowacja, Węgry, Rumunia, Bułgaria i Turcja. Skłaniamy się ku  tym cudownym krainom bo już je trochę znamy i ich mieszkańcy urzekli nas swoim podejściem do życia oraz brakiem nastawienia na kasę (bułgarski uśmiech- kto był ten wie :))
i nie tylko ...

Później zobaczymy co dalej...
Albo pojedziemy dalej na wschód, albo zawrócimy ku Europie. Na wymienione wyżej państwa przeznaczamy około pół roku, więc mamy nadzieję spenetrować je dosyć dokładnie ( powoli i bez ciśnień :))

A dla tych, którzy myślą, że Bułgaria i Rumunia to smród, brud i ubóstwo załączamy zrobione dziś we Wrocławiu zdjęcie.

Hrr...

Przygotowania w toku...
My gromadzimy materiały, planujemy trasę, ogarniamy kamperka. A Didol? on ma swoje sposoby na przygotowywanie się do wyjazdu.

To nie jest inscenizowane, Didol naprawdę znosi swoje zabawki i z nimi śpi :)

W_I_O_S_N_A

Nadchodzi wiosna! Śnieg się topi, powietrze już takie rześkie i przyjemne, czuć zbliżającą się odwilż. Niedługo pojawią się listki i ptaszki zaczną śpiewać :)

 

A co u nas? 

Wystawiliśmy w niedzielę naszą pustelnię na wynajem, może  ktoś  się skusi. Poza tym szukamy knajpy na obiad po weselny, ale coś nam to trudno idzie, wszędzie w cholerę drogo, a przy tym malutko jedzonka, no ale jak ekskluziw to i niewiele.

No i ominęły nas koncerty DM w Łodzi i żałujemy, że nas tam nie było. Tylko żałujemy? Nie! Cholernie żałujemy! Ech...

Kamperek za to stoi i już się cieszy na brak mrozów. Już niedługo pierwszy wyjazd!!!

ZIMA WCIĄŻ TRZYMA

Kamperek już prawie gotowy do wyjazdu, wszystko co dało się zrobić w kwestiach mechanicznych- zrobione. Pozostaje tylko dopieszczenie wnętrza, działamy, działamy i wciąż działamy.

a zima jak trzymała, tak trzyma,

więc na osłodę Chioggia z ostatniego wypadu

 

 i by nie było zbyt kolorowo- krwiożercze meduzy mutanty!

LAURKA

Jako, że szykujemy się do wyjazdu to musimy oszczędzać.
A jako, że zbliża się pewne amerykańskie święto, to trudno trzymać się reguł chudego portfela.
Czy aby na pewno?
Czy nie da się mieć wszystkiego?
Czy trzeba kupować drogie prezenty i spożywać kosztowne obiady w ekskluzywnych restauracjach?
Otóż nie!
Wystarczy spojrzeć w przeszłość.
I odkryć na nowo...laurkę :)
Oto i moja.

 

oko w oko

modeling w gumiakach :)

i z kufelkiem...

jak wyżej :)

a co to stoi koło zupki?

K.C.

i stówka w kieszeni :)

YES, WE CAN

Hurra, hurra, hurra!!!

i jeszcze po trzykroć hurra! Skąd tyle radosnych okrzyków- nasuwa Ci się pytanie, nasz wierny (i żywo zainteresowany) czytelniku? Otóż stąd, iż nie dalej jak w sobotę, tak w minioną sobotę, zostaliśmy szczęśliwymi właścicielami jeżdżącego domku :) Niestety nie zamieścimy jego zdjęć, ani nie dodamy szczegółowego opisu, ponieważ zaraz po dokonaniu transakcji nasze cudo zostało odstawione do mechanika na badania kontrolne  (jak na osiemnastolatka przystało). Dla zaspokojenia Waszej ciekawości możemy napisać, że jest to opisany w poprzednich notkach fiacik (jak tylko będzie stał już pod naszymi oknami nie omieszkamy dodać obszernej relacji).

W zamian za brak zdjęć kamperka dodajemy niezwykle ciekawe i artystyczne fotki z wyprawy do nieczynnej cegielni ;)

 

 

Cegielnia cegielnią, a my myślimy tylko o tym, że jeszcze tylko nieco ponad dwa miesiące i będziemy niczym ta mewa- WOLNI.

STRZYGA

W miarę zbliżania się daty wyjazdu dają o sobie znać obawy i lęki. Człowiek budzi się w nocy w celu wiadomym (trzeba by pić mniej piwa przed snem :)) i już nie może zasnąć, myśli, analizuje, rozważa. Co będzie, czy zupełne odwrócenie naszego życia ma sens, co z pracą, co z pieniędzmi? Czy myśmy zwariowali? 

Reakcje ludzi są też bardzo skrajne. Od zachwytu i wypowiedzi typu:

-jedźcie jesteście młodzi, sam zawsze o tym marzyłem.

Do niedowierzania i pukania się w głowę:

-a po co wy właściwie jedziecie, do pracy, nie?, tak włóczyć się bez sensu? A co z karierą?"

Właśnie, co z nami jest nie tak? Niby mamy wszystko: mieszkanie, normalną pracę, nie najgorsze pensje, ładne meble i duży telewizor (to mus). Przecież  zawsze o tym marzyliśmy, a gdy już to posiadamy to nie odczuwamy szczęścia.

Tylko jeżeli nie teraz to kiedy? Czy warto żyć czyimś życiem w nadziei, że coś kiedyś się zmieni? Właściwie tak naprawdę to zawsze pragnęliśmy podróżować. Tylko z daleka od domu, podczas włóczęgi człowiek budził się z uśmiechem i ciekawością co przyniesie dzień. Czy koniecznie trzeba gonić za większym mieszkaniem, nowszym samochodem i wyższą pensją? A może jednak trzeba, może jak wrócimy będzie beznadziejnie, może nasze marzenia okażą się mrzonką?

A potem nadchodzi ranek i wszystko jest już jasne i pewne. JEDZIEMY!!!

Oczywiście nie stopem tylko kamperem :)

IM BLIŻEJ WYJAZDU, TYM BARDZIEJ NIEZNOŚNA STAJE SIĘ RZECZYWISTOŚĆ

NIE MOŻNA MIEĆ WSZYSTKIEGO

Mamy, mamy, już prawie mamy naszego kamperka! Weekendowe poszukiwania były na tyle owocne, że w najbliższą sobotę odbieramy niżej (i wyżej też) sfotografowany wehikuł. Nie obyło się oczywiście bez twardych negocjacji, intensywnego targowania się i dokładnych oględzin (podstawa to kilka kopnięć w koło i przyglądanie się ze znawstwem).

Nie napisałem cóż to za wspaniała maszyna. Otóż przed Państwem Fiat Ducato 1,9 w zabudowie Hymer z 1991 roku.

Zdjęcia pochodzą jeszcze od sprzedającego. Kiedy będziemy mieć go już w swoich niecnych łapkach napiszemy coś więcej i dorzucimy trochę fotek.

Ktoś może spytać, skąd więc tytuł tego posta. Ano stąd, iż już za tydzień w łódzkiej Arenie koncert DM, a my jako wierni czarni bracia (i siostry) nie opuszczamy takich wydarzeń. No ale cóż, nie można mieć wszystkiego...

Pozostaje tylko wspomnień czar (to akurat czar katowickiego spodka).